Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΩΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ ΣΤΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΙΣΑΒΟΝΑΣ
Ε.Βαγενά-Παλαιολόγου, δικαστής, Δρ.Εγκληματολογίας
Η Ένωση Ευρωπαίων δικαστών για τη Δημοκρατία και τις Ελευθερίες-MEDEL διοργάνωσε με την Ένωση Εισαγγελέων και την Ένωση Δικαστών της Πορτογαλίας, στις 13 Νοεμβρίου 2009, στη Λισαβόνα, συνέδριο με θέμα «την ανεξαρτησία των δικαστών και την αυτονομία του συμβουλίου των εισαγγελέων στη συνθήκη της Λισαβόνας». Μετά το τέλος του συνεδρίου οι πιο πάνω ενώσεις προέβηκαν στην ακόλουθη κοινή δήλωση.
Η δικαιοσύνη στην Ευρώπη αντιμετωπίζει μια σειρά τεράστιων προκλήσεων. Τα ευρωπαϊκά δικαιοδοτικά συστήματα υφίστανται μεγάλες πιέσεις από τους πολίτες, εξαιτίας τόσο των ποσοτικών ερευνών, στις οποίες υπόκεινται, όσο και των πολύπλοκων υποθέσεων, που έχουν να επιλύσουν. Καθυστερήσεις αποφάσεων στις πολιτικές δίκες, πολυπλοκότητα στις εμπορικές και τις παρεμφερείς με αυτές δίκες, νέα προβλήματα στον τομέα του οικογενειακού δικαίου και των ανηλίκων, σημαντική αύξηση σε μεγάλη βίαιη και οργανωμένη εγκληματικότητα, εθνική και διεθνική, γενική και προοδευτική αύξηση της διαφθοράς, οικονομική και χρηματοοικονομική εγκληματικότητα, διεθνοποίηση της εγκληματικότητας, είναι μόλις μερικές από τις διαστάσεις, που ήδη γνωρίζουμε.
Η πραγματοποίηση ενός ευρωπαϊκού δικαιοδοτικού χώρου, προκαλεί μεγάλες αλλαγές στα κανονιστικά συστήματα, τα οποία έχουν μια νέα προσέγγιση της πολιτικής για την ασφάλεια και τη δικαιοσύνη στην Ευρώπη.
Η Συνθήκη της Λισαβόνας, που τίθεται σε ισχύ, αποτελεί μια νέα δυναμική για μια Ευρώπη των πολιτών και μια Ευρώπη δικαιοσύνης.
Η Συνθήκη της Λισαβόνας δέχεται μια τεράστια πρόκληση με τη δυνατότητα δημιουργίας ενός Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εισαγγελέων. Αυτό είναι ένα μεγάλο και αξιοσημείωτο βήμα, που αφορά την αντίδραση στη βαριά εγκληματικότητα, που πλήττει την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη-μέλη της.
Η συλλογή των διαρθρωτικών κειμένων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σχετικά με την πραγματοποίηση μιας δίκαιης, ισότιμης, αποτελεσματικής και ανεξάρτητης δικαιοσύνης, θα δημιουργήσει ένα «μοντέλο», που όλες οι χώρες θα πρέπει να ακολουθούν.
Το κείμενο έχει δημοσιευτεί στο ΣΥΝήΓΟΡΟ, τεύχος