Δίκη εισαγγελέων στην Αγκυρα

Ο Γ.Γραμματέας της Εταιρίας μας Δρ Γιώργος Αλμπούρας, ο οποίος, ως εκπρόσωπος της Medel, παραβρέθηκε την 1η Οκτωβρίου 2015, στην Αγκυρα για να παρακολουθήσει την δίκη των τεσσάρων εισαγγελέων και ενός αξιωματικού της αστυνομίας, έστειλε την ακόλουθη αναφορά:

Αγαπητέ κ. Πρόεδρε,

Δυνάμει εξουσιοδοτικής και εκπροσωπευτικής επιστολής του Προέδρου της Μedel και μετά από αίτημα της YARSAV (σ.σ. Τουρκικής Ένωσης Δικαστών), ορίστηκα ως παρατηρητής επί της δίκης των τεσσάρων εισαγγελέων και του αξιωματικού της αστυνομίας της 1ης Οκτωβρίου 2015 στην Άγκυρα της Τουρκίας.

Προς τον σκοπό αυτόν δεν μου χορηγήθηκε κανένα σχετικό έγγραφο από τη YARSAV ούτε είχα τη δυνατότητα να έρθω σε επαφή με τους κατηγορουμένους, λόγω των απαγορευτικών μέτρων που λήφθηκαν από της κρατικές αρχές κάθε επαφής μαζί τους προσώπων που δεν ανήκουν στο στενό τους περιβάλλον. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι προηγούμενη απόπειρα να ληφθεί τέτοια άδεια απορρίφθηκε. Από την άλλη μεριά δεν υπήρξε ευκαιρία επαφής με τις κρατικές αρχές, λαμβανομένου υπόψη ότι δεν ήταν αυτός ο σκοπός αυτού του ταξιδιού. Κάτω από αυτές τις συνθήκες μόνη πηγή πληροφόρησης ήταν η YARSAV. Η παρατήρηση αυτή δεν θέτει υπό οιανδήποτε αμφισβήτηση τη φερεγγυότητα της εν λόγω δικαστικής ένωσης ούτε υπονοεί ότι αυτή είναι μεροληπτική. Αντιθέτως, πιστεύω ότι η Medel οφείλει να προσέχει και να εμπιστεύεται τα μέλη της. Αποτελεί απλώς μνημόνευση για την πληρότητα αυτής της αναφοράς.

Η υπόθεση αφορά σε έρευνα φορτηγών για τα οποία υπήρχαν πληροφορίες προς τις διωκτικές αρχές ότι περιείχαν παράνομα φορτία. Τα φορτηγά ταξίδευαν προς τη Συρία. Η αστυνομία σταμάτησε τα φορτηγά για έλεγχο, αλλά το υπεύθυνο προσωπικό τους αρνήθηκε τον έλεγχο και αντιστάθηκε σε αυτόν. Έτσι συνελήφθη και ενημερώθηκε το γραφείο του εισαγγελέα. Στον τόπο κατέφθασαν τέσσερεις εισαγγελείς και αποκάλυψαν το φορτίο που ήταν πολεμοφόδια, παρά την προσταγή της ιεραρχίας να σταματήσει η έρευνα. Η μεταφορά όπλων δια των τουρκο-συριακών συνόρων μοιάζει να είναι παράνομη κατά τον χρόνο του συμβάντος. Μετά από αυτήν την έρευνα και καταγραφή του συμβάντος, το συνοδευτικό του φορτίου προσωπικό αποκάλυψε την ταυτότητά του. Επρόκειτο για μυστικούς πράκτορες της κρατικής υπηρεσίας πληροφοριών (ΜΙΤ). Με τη δήλωσή τους αυτήν αφέθηκαν ελεύθεροι και τα φορτηγά εξακολούθησαν τον δρόμο τους ελεύθερα προς τον προορισμό τους.
Αντί να απαγγελθούν κατηγορίες κατά των συνοδών των φορτηγών αυτών διώχθηκαν οι λειτουργοί που τέλεσαν την έρευνα αυτήν. Πρόκειται για τον πρώην Προϊστάμενο Εισαγγελέα των Αδάνων Süleyman Bağrıyanık, τον πρώην Αντεισαγγελέα των Αδάνων Ahmet Karaca, τους Εισαγγελείς των Αδάνων Aziz Takçı, Özcan Şişman και τον πρώην Αστυνομικό Διευθυντή των Αδάνων Col. Özkan Çokay. Οι ως άνω δημόσιοι λειτουργοί κατηγορούνται ότι κατά και λόγω της προαναφερθείσας επίσημη έρευνας αποκάλυψαν κρατικά μυστικά, έθεσαν σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια, υπονόμευσαν την κυβέρνηση και ότι είναι μέλη εγκληματικής οργάνωσης, τα οποία είναι κακουργήματα τα οποία επισύρουν πολυετή κάθειρξη για τους κατηγορουμένους, αν κριθούν ένοχοι. Επ’ αυτής της βάσης, οι τέσσερεις εισαγγελείς και ο αξιωματικός της αστυνομίας συνελήφθησαν και κρατήθηκαν προσωρινά πριν πέντε μήνες. Εξάλλου, είναι φυλακισμένοι έως σήμερα.
Εισήλθαμε στη δικαστική αίθουσα του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Άγκυρας, μετά από κάποιες δυσκολίες που έφεραν οι αρχές ασφαλείας και όλα αναμένονταν να κυλήσουν ομαλά, όταν ξαφνικά ο εισαγγελέας ήγειρε ζήτημα κρατικής ασφάλειας και ζήτησε από το δικαστήριο να διατάξει την εκκένωση της αίθουσας και τη διεξαγωγή της δίκης κεκλεισμένων των θυρών. Το αίτημα αυτό έδειξε να ξαφνιάζει τους κατηγορουμένους, που απέκρουσαν το αίτημα κατ’ ουσίαν. Η υπεράσπιση αμφισβήτησε την ύπαρξη κρατικού μυστικού και ζήτησε από τον Εισαγγελέα να ορίσει την έννοια του κρατικού μυστικού. Στο αίτημα αυτό δεν υπήρξε απάντηση. Η υπεράσπιση επέμεινε ότι δίκη κεκλεισμένων των θυρών θα παραβιάσει το Σύνταγμα, το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ και την ποινική δικονομία. Μετά από μια διαδικασία που δεν κράτησε πάνω από πέντε λεπτά, το Δικαστήριο αποφάσισε ομόφωνα τη διεξαγωγή της δίκης κεκλεισμένων των θυρών, χωρίς κάποια αιτιολογία. Μόνοι οι κατηγορούμενοι και οι δικηγόροι τους παρέμειναν και όλοι οι υπόλοιποι αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν αμέσως. Κάτω από αυτές τις συνθήκες κατέστη αδύνατη η παρακολούθηση της δίκης και prima facie ο σκοπός αυτού του ταξιδιού ακυρώθηκε.
Από την άλλη μεριά ανοίχθηκε η ευκαιρία της επαφής και συζήτησης με τα πρόσωπα που εξήλθαν της αίθουσας. Από τις συζητήσεις αυτές νομίζω ότι μπορούν να εξαχθούν σημαντικά συμπεράσματα.
Αν και κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να τηρεί τα δικά της μυστικά, φαίνεται ότι δεν είναι τέτοια περίπτωση αυτή η δίκη. Εκείνο που υποτίθεται ότι είναι μυστικό δεν είναι άλλο από το περιεχόμενο αυτών των φορτηγών. Πλην αυτό δεν ήταν μυστικό κατά τον χρόνο διεξαγωγής της δίκης καθώς ο διεθνής τύπος (π.χ. το Reuters) δημοσιοποίησε με πολλούς τρόπους όλη την ιστορία, την οποία μπορεί ακόμα και τώρα να δει κανείς στο διαδίκτυο. Υποθέτω ότι δεν είναι παρά μια προσπάθεια του καθεστώτος που επιβάλλει αυτή την τακτική, προκειμένου να καλύψει τη μεταφορά όπλων στη Συρία, για πολιτικούς λόγους.
Σε κάθε περίπτωση, αυτή η υπόθεση αποκάλυψης μυστικών είναι αντίθετη με το κατηγορητήριο. Ειδικότερα, αν το κατηγορητήριο είναι ορθό, το κρατικό μυστικό έχει αποκαλυφθεί, που έχει ως συνέπεια ότι δεν υπάρχει δυνατότητα να κατασταθεί αυτό μυστικό εκ νέου. Αντιθέτως, αν το κρατικό μυστικό δεν αποκαλύφθηκε δεν υπάρχει εγκληματική ενέργεια. Πάντως, όπως προελέχθη, το γεγονός ότι οι εισαγγελείς κατέλαβαν τα φορτηγά να περιέχουν οπλισμό, δημοσιοποιήθηκε πολύ στην Τουρκία τόσο στον τύπο όσο και στο διαδίκτυο. Η υπόθεση ότι το Τουρκικό Κράτος προσπαθεί να κρατήσει μυστική την επίσημη αναφορά των κατηγορουμένων, που πιστοποιεί χωρίς αμφιβολία το περιεχόμενο των φορτηγών παρίσταται ως αδύναμη ως δικαιολογική βάση της απόφασης διεξαγωγής της δίκης κεκλεισμένων των θυρών, εν όψει της αρχής της αναλογικότητας. Με άλλα λόγια, η κάλυψη ενός μυστικού που δεν είναι πλέον μυστικό αλλά a fortiori ήταν εγκληματική ενέργεια δεν αποτελεί επαρκές έρεισμα για τη διεξαγωγή της δίκης κεκλεισμένων των θυρών προ του δικαιώματος των κατηγορουμένων να δικαστούν υπό δημόσιο έλεγχο, λαμβάνοντας υπόψη την απόκρουση αυτής της διάταξης από την πλευρά όλων των κατηγορουμένων. Πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη η πολιτική ατμόσφαιρα στην Τουρκία κατά τον παρόντα χρόνο, κατά τον οποίο πολλοί πολίτες αντιτίθενται στις πρακτικές του καθεστώτος και πολλοί πολίτες διώκονται για υπονόμευση της κυβέρνησης, για προσβολή του Προέδρου της Δημοκρατίας και πολλοί δημοσιογράφοι διώκονται για δημοσιοποίηση δυσμενών για την Κυβέρνηση περιστατικών. Όπως ήδη έχει ειπωθεί από την Simone Gaboriau, η ένταση μεταξύ της Εκτελεστικής και της Δικαστικής Εξουσίας στην Τουρκία λαμβάνει ήδη διαστάσεις εμφυλίου πολέμου. Έχω την εντύπωση ότι σε μια δημοκρατική χώρα μια τέτοια δίκη θα προβαλλόταν στην τηλεόραση. Συμπερασματικά, φαίνεται ότι αυτή η διάταξη να διεξαχθεί η δίκη κεκλεισμένων των θυρών έχει άλλη σκοπιμότητα, να κρατηθεί η δημοσιότητα και η διαφάνεια έξω από το δικαστήριο.
Πολλά περισσότερα περιστατικά υπογραμμίζουν αυτό το συμπέρασμα έλλειψης ανεξαρτησίας αυτού του δικαστηρίου:
1. Η σύνθεση του δικαστηρίου είναι αμφισβητήσιμη, καθώς τα μέλη του ορίζονται από μόνο τον Πρόεδρό του και όχι στη βάση αντικειμενικών κριτηρίων. Πιο συγκεκριμένα, το ειδικό τμήμα που εκδικάζει τη συγκεκριμένη υπόθεση αποτελείται από δέκα μέλη. Μεταξύ αυτών, ο Πρόεδρο, ορίζει μόνος τέσσερα. Η παρατήρηση αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι το όλο σύστημα καθορισμού των μελών των δικαστηρίων έχει αυτά τα χαρακτηριστικά. Όπως μου εξήγησαν οι τούρκοι συνάδελφοι, το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο που ορίζει τους δικαστές στις θέσεις τους, ελέγχεται στην πλειοψηφία του από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Με τη σειρά του το ΑΔΣ ελέγχει την ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η οποία ορίζει τον Πρόεδρο του κάθε τμήματος. Σε κάθε περίπτωση, η ανεξαρτησία του ΑΔΣ στην Τουρκία μπορεί να αμφισβητηθεί από το επιπρόσθετο γεγονός ότι τα μέλη της YARSAV μετατίθενται συνεχώς σε μακρινές θέσεις, χωρίς κάποια λογική δικαιολόγηση. Το ΑΔΣ στην Τουρκία έχει την αρμοδιότητα να μεταθέτει τους δικαστές ανά πάσα στιγμή, ακόμα και χωρίς τη θέλησή τους, που αντίκειται στα διεθνή πρότυπα.
2. Τοιουτοτρόπως καθίσταται φανερό ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να παραβιάζεται η αρχή του φυσικού δικαστή. Σε αυτά πρέπει να προστεθεί ότι ορισμένα μέλη αυτού του δικαστηρίου είναι ιδρυτικά μέλη της Ένωσης για τη Δικαστική Ενότητα (YBD), που υποστηρίζεται από την Εκτελεστική εξουσία και φαίνεται ότι ιδρύθηκε ειδικά για να ανταγωνιστεί αθέμιτα τη YARSAV. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ένα μεγάλο μέρος του τουρκικού δικαστικού σώματος ενεγράφη μέλος αυτής της ένωσης, πολλοί από αυτούς πιεζόμενοι από την ιεραρχία. Ήδη 300 μέλη της YARSAV, από τα 1700, την εγκατέλειψαν και έγιναν μέλη της YBD.
3. Οι κατηγορούμενοι δεν έλαβαν το κατηγορητήριο που τους κοινοποιήθηκε στην ολότητά του. Το περιεχόμενο των φορτηγών δεν αναφέρεται και ορισμένα έγγραφα που στηρίζουν την κατηγορία και αποτελούν μέρος του παραρτήματος του κατηγορητηρίου δεν κοινοποιήθηκαν στους κατηγορουμένους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η κατηγορία, δεν είναι επαρκώς καθορισμένη.
4. Οι κατηγορούμενοι αρνούνται την κατηγορία, καθώς ισχυρίζονται ότι δεν υπήρχε σε αυτά τα φορτηγά κανένα έγγραφο του Κρατικού Συμβουλίου Ασφάλειας, που να διατάσσει μυστικότητα για λόγους κρατικής ασφάλειας. Τέτοιο έγγραφο δεν φαίνεται να έχει κοινοποιηθεί στους κατηγορουμένους. Είναι αξιοσημείωτο, ότι οι μυστικοί πράκτορες που συνόδευαν τα φορτηγά δεν έδειξαν τις ταυτότητές τους ούτε στους αστυνομικούς ούτε στους εισαγγελείς. Την έδειξαν αργότερα, μετά τη διεξαγωγή της έρευνας, χωρίς κάποια δικαιολόγηση. Το περιστατικό αυτό δεν μπορεί άλλως να ερμηνευθεί παρά εν όψει του γεγονότος ότι το φορτίο ήταν παράνομο.
5. Ένας από τους δικηγόρους των κατηγορουμένων που τόνισε κάποιες παρατυπίες, που τέθηκαν από τους κατηγορουμένους κατά την προδικασία και το αρμόδιο όργανο δεν απήντησε σε αυτούς κατά τη διάρκεια των πέντε μηνών της προσωρινής τους κράτησης. Σημειώνεται ότι η δίκη δεν μπορούσε να αρχίσει χωρίς την απόφαση του οργάνου αυτού. Επιπλέον, οι κατηγορούμενοι παραπονούνται ότι κατά την προδικασία έγιναν παρακολουθήσεις των τηλεφωνικών τους συνδιαλέξεων παράνομα. Αυτές δεν περιλαμβάνουν το περιεχόμενο των συνομιλιών τους παρά μόνο τα ονόματα των συνομιλητών τους και τους αριθμούς των κλήσεων. Το κατηγορητήριο βασίζεται σε αυτές τις πολυάριθμες συνδιαλέξεις με πολλούς κρατικούς λειτουργούς. Το επιχείρημα αυτό αποκρούεται από τους κατηγορουμένους με τον ισχυρισμό ότι εκτός από πολύ γενικός ως βάση κατηγορίας, αυτοί ερευνούσαν υποθέσεις τρομοκρατίας, με την εύλογη συνέπεια να είναι υποχρεωμένοι να έρχονται σε επαφή και να συνεργάζονται με πολλούς κρατικούς λειτουργούς. Εκτός τούτου, όταν το ΑΔΣ διερευνά ένα περιστατικό, δεν έχει την εξουσία να ζητήσει την κράτηση κάποιου προσώπου, ως αν ήταν εισαγγελέας, αλλά σε αυτήν την περίπτωση το έπραξαν παράνομα. Πέραν τούτου, διάταξη μυστικότητας μπορεί να εκδοθεί χωρίς ακλόνητα στοιχεία, πλην όχι στη βάση υποψίας και μόνον, όπως εν προκειμένω. Μέχρι τώρα δεν εκδόθηκε διάταξη μυστικότητας. Αν υπήρχε τέτοια διάταξη, ακόμα και ο εισαγγελέας δεν θα είχε το δικαίωμα να έχει πρόσβαση σε όλα τα έγγραφα, όπως είχε έως τώρα.
6. Σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι οι εισαγγελείς, ως δικαστικοί λειτουργοί, δεν είναι ex officio ύποπτοι να αποδράσουν. Εντεύθεν, είναι ανεξήγητο γιατί κρίθηκαν προφυλακιστέοι. Ακόμα και αν το τουρκικό δίκαιο δεν είναι γνωστό σε μένα επ’ αυτού του συγκεκριμένου ζητήματος, υποθέτω ότι οι δικαστικοί λειτουργοί θα έπρεπε να απολαμβάνουν κάποιου σεβασμού ακόμα και ανοχής από τις αρχές, ως υποθετικώς τίμιοι πολίτες. Η γνώμη μου είναι ότι μόνη η θέση τους σε αναστολή από τα καθήκοντά τους ήταν υπέρ αρκετή για να τους αποτρέψει από την τέλεση νέων εγκλημάτων, καθώς το κατηγορητήριο σχετίζεται στενά με τα καθήκοντά τους. Η προσωρινή κράτηση όλων τους ανεξαιρέτως είναι κατ’ ελάχιστον ύποπτη στα μάτια μου, ως επιδιώκουσα άλλους στόχους πολιτικής σκοπιμότητας.
Πέραν όλων αυτών των νομικών, νοιώθω την ανάγκη ως δικαστής να υπογραμμίσω την ανθρώπινη πλευρά αυτής της δίκης και να εκφράσω αυτό που η συνείδησή μου μού υπαγορεύει, ότι αυτή τη στιγμή στην Τουρκία επισυμβαίνει πολύ σοβαρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Περιστατικά που θα έπρεπε να θεωρούνται ως πολύ σημαντικές παραβιάσεις της δικαστικής ανεξαρτησίας στον ελεύθερο κόσμο αποσιωπώνται εντελώς στην Τουρκία.Η YARSAV είναι αναγκασμένη να μας γνωστοποιεί απλώς τις πιο σημαντικές περιπτώσεις ή ακόμα και μόνο κάποιες από αυτές, αφήνοντας τις λιγότερο σημαντικές. Ως παράδειγμα εκθέτω την περίπτωση ενός ακόμα εισαγγελέα, που κατά την ημέρα της αναχώρησής μου εισήχθη σε δίκη με παρόμοιες κατηγορίες. Τον συνάντησα και ήταν ήρεμος και νηφάλιος. Δεν ζήτησε υποστήριξη κανενός είδους. Όλοι αυτοί είναι γενναίοι άνθρωποι, που αξίζουν μεγάλου σεβασμού από τον ελεύθερο κόσμο, που δεν είναι σε θέση να μοιραστεί την αγωνία του τουρκικού λαού και το δυσμενές περιβάλλον στο οποίο διαβιώνουν.
Μετά τη διάταξη του δικαστηρίου για τη διεξαγωγή της δίκης κεκλεισμένων των θυρών, παραμείναμε στην αυλή του δικαστηρίου ως το απόγευμα, περιμένοντας μήπως το δικαστήριο άλλαζε γνώμη. Αλλά η δίκη συνεχίστηκε κεκλεισμένων των θυρών και διακόπηκε το απόγευμα για την επομένη.
Έτσι, μίλησα στα ΜΜΕ για τη δίκη, τη διάταξη διεξαγωγής της κεκλεισμένων των θυρών και το όλο γεγονός, παραδέχομαι με πολλές επιφυλάξεις. Μετά μίλησα με μερικούς βουλευτές που προσήλθαν να υποστηρίξουν τους κατηγορουμένους. Ένας από αυτούς δυνατά φώναξε: ο νόμος πεθαίνει στην Τουρκία. Μιλώντας στους συγγενείς των κατηγορουμένων, συνάντησα απλούς και τίμιους ανθρώπους. Μίλησαν με αξιοπρέπεια και πολλή νηφαλιότητα, κοιτάζοντάς με με ελπίδα. Είπαν ότι ποτέ δεν παρέστησαν σε δικαστήριο και ήταν φανερό για έναν δικαστή ότι ήσαν ειλικρινείς. Είπαν ότι οι γονείς τους ήταν φτωχοί αγρότες, που βοήθησαν τα παιδιά τους να σπουδάσουν με πολλές προσωπικές θυσίες και μου έδειξαν τη φωτογραφία του πατέρα ενός από αυτούς, ενός απλού χωρικού της Ανατολίας. Επέμειναν ότι η συνείδηση και η τιμή δεν άφησε τους κατηγορουμένους να καταπατήσουν τον όρκο τους στην πατρίδα τους, ακόμα και αν βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο και παρά το γεγονός ότι στην Τουρκία δεν είναι καθόλου εύκολο για κατορθώσει κάποιος να περάσει από τη μια κοινωνική τάξη στην άλλη. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τα μάτια τους, γεμάτα ελπίδα από την παρουσία μου και συντριβή από το χτύπημα της μοίρας αλλά γεμάτα αξιοπρέπεια. Ειδικά δεν θα ξεχάσω τα μάτια της συζύγου ενός από τους κατηγορουμένους, τα γεμάτα καρτερία. Ούτε ένα παράπονο δεν εκστόμισαν αλλά τα μάτια τους ξεχείλιζαν από το αίσθημα της αδικίας και του πόνου. Επιπλέον, πληροφορήθηκα ότι το παιδί ενός από αυτούς που είναι ανάπηρο δεν μπορεί να τον επισκεφτεί στη φυλακή και το παιδί ενός άλλου από αυτούς που ήταν υποψήφιο για το Πανεπιστήμιο απέτυχε στις εξετάσεις του.
Έπειτα συνάντησα τον εκπρόσωπο 37 δικαστών που απολύθηκαν. Κατηγορήθηκαν για αντιγραφή στις παρεδρικές εξετάσεις. Παραπονέθηκε ότι η δικαιολόγηση αυτής της απόφασης του ΑΔΣ βασίστηκε σε αφηρημένους ισχυρισμούς. Εκτός τούτου, η υπόθεσή τους είχε οριστικά κριθεί προγενέστερα από το αρμόδιο διοικητικό δικαστήριο που τους δικαίωσε. Προς έκπληξή του έμαθε δια του διαδικτύου και όχι επίσημα ότι δεν ήταν πλέον δικαστής. Μου έδωσε αντίγραφο αυτής της απόφασης και παραδέχομαι ότι βασίζεται σε υπόνοιες ενός τεχνικού και όχι σε γεγονότα. Ήταν πολύ αγανακτισμένος και απογοητευμένος και μου είπε ότι δεν υπάρχει ελευθερία στην Τουρκία και θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει τη χώρα του.
Τελικά συνάντησα τον εκπρόσωπο 49 δικαστών που τέθηκαν σε αναστολή χωρίς λογική δικαιολόγηση και χωρίς να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Μετά από ανάκριση ενός και μισού έτους, τους δόθηκε προθεσμία μόνο δέκα ημερών για να προετοιμάσουν την υπεράσπισή τους ενώπιον του πειθαρχικού τμήματος του ΑΔΣ. Τονίζεται ότι ο φάκελλος περιέχει 107 υποφακέλλους. Είναι βέβαιοι ότι οι πειθαρχικές τους αυτές διώξεις θα οδηγήσουν και στην ποινική τους δίωξη.
Πρότασή μου είναι να ενισχύσουμε την υποστήριξή μας στην YARSAV με κάθε μέσον και ειδικά στους δικαστές που άδικα δικάζονται.
Βαρκελώνη, 5 Οκτωβρίου 2015
Δρ Γεώργιος Αλμπούρας